البته خودت بهتر از ما می‌دونی که این چالش‌ دلایلِ قانونی،‌ اجتماعی، آموزشی و فردی داره. دلایلی مثل «عدمِ کفایتِ آموزش‌های کاربردی»، «عدم توجه لازم به مراکز کارآموزی و کارورزی»، «عدم اطلاع جامعه از خدمات روان‌شناختی»، «عدمِ انتخابِ صحیح رشته در ابتدا» و دلایل بسیاری که خیلی‌هاشون نیاز به تغییر سیاست‌گذاری‌های حاکمیتی دارن، جایی که فعلاً ما و شما دستمون بهش نمی‌رسه و تأثیری روش نداریم. اما واقعیت اینه اگه فعلاً از جنبه‌های حاکمیتی چشم بپوشیم و کمی فردی‌تر و مردمی‌تر به چالش‌مون نگاه کنیم می‌تونیم با برنامه‌ریزی، ‌تعاون و همکاری بخشِ مهمی از این مشکلات رو حل کنیم.

ما تو خانه روانشناسان کارروا رو این قضیه خیلی فکر کردیم و معتقدیم سه بخش خیلی مهم وجود داره که اگه روشون متمرکز بشیم، می‌تونیم به اندازه‌ی تلاش‌مون گِرهی از این چالش ملی‌ رو باز کنیم:

اول،‌ کمک کنیم مسیر شغلی برای دانش‌آموخته‌هامون روشن بشه و دقیقا بدونن در چه حوزه‌ای و با چه رویکردی می‌خوان کار کنن.
دوم، کمک کنیم تا دانش‌آموخته‌هامون با دانش کاربردی و عملی آشنا بشن.
سوم، کمک کنیم در حوزه‌ای که انتخاب کردن تجربه، سابقه و هویّت شغلی کسب کنن و شناخته بشن.

برای همین رفتیم دنبال تأسیس موسسه کاریابی و مشاوره شغلی کارروا، پس اینطو شد که کارروا به دنیا اومد. شاید برات سوال شده باشه که کارروا یعنی چی؟ و ما در خانه روانشناسان کارروا دنبال چی هستیم؟ سوال اوّلت رو تو یکی از نوشته‌هامون به نام داستان کارروا مفصل جواب دادیم که خوشحال می‌شیم بعداً سری بهش بزنی و بخونی، ولی اینجا همینقد مختصر بگیم که کارروا یعنی کارِ روانشناسانه. اما جواب سوال بعدی‌ت به همین سه بخشی مربوط میشه که اشاره کردیم، یعنی کمک کنیم تا مسیر شغلی‌ت روشن شه، دانش کاربردی به‌دست بیاری و تجربه و هویت شغلی کسب کنی. همین‌ها رو در ادامه بیشتر توضیح میدیم.